myśl I
wytwór pracy umysłu
To jedno puste miejsce nęci go i mami... Już nie puste, bo on je napełnił myślami (I). Twarzy wówczas nie dostrzegł, nazbyt rychło znikła, Ale myśl twarz nadobną odgadywać zwykła (I) Spólną myśl widać było z uciętych wyrazów, Z gestów żywych, z wydanych rozlicznych rozkazów (III) Aż na koniec razem, Jakby myśl z myślą, wyraz sam zbiegł się z wyrazem, Wszyscy jedynogłośnie, jak na dane hasło, Krzyknęli: ʺDąbrowskiego!ʺ (IV) Telimena, samotna, w myślach pogrążona (V)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Myślenie ↔ Informacje ogólne (Myślenie)